Bartłomiej Głębocki

        sędzia brzesko-kujawski, stolnik inowrocławski i podkomorzy brzesko-kujawski, kolator kościoła kaczewskiego i piotrkowskiego oraz założyciel miasta Piotrków kujawski
 
     Urodził się przed 1675 rokiem w Wąsewie, w nieistniejącej już parafii kaczewskiej obecnie parafia piotrkowska niedaleko Piotrkowa Kujawskiego. Pisał sie z Głebokiego, w powiecie radziejowskim. Był szóstym dzieckiem sędzigo brzeskiego Wojciecha (1681-1685), i Jadwigi z Malczewa Malczewskiej h. Awdaniec, córki Bartłomieja i Ewy Lisieckiej. Po śmierci rodziców, w ufundowanej murowanej kaplicy w radziejowskim kościele oo. franciszkanów połozył im, wspólnie z rodzeństwem, płytę nagrobną z płaskorzeźbą. jego brat Andrzej był starostą, wojewodą, posłem i senatorem na Kujawach. Patrymonium piotrkowskie wniosła mu żona Justyna Dorpowska jako posąg. Ponadto posiadał wieś Wyrzna, w nakielskim.
     Bartłomiej Głębocki dość wcześnie, prawdopodobnie z pomocą ojca rozpoczął karierę polityczną. Piastował szereg urzędów. U schyłku rządów jana III Sobieskiego był sędzią grodzkim brzeskim, później stolnikiem inowrocławskim (1713-1726), a następnie awansował na urząd podkomorzego brzesko-kujawskiego, który piastował w latach 1726-1755.
     W 1709 roku w czasie wojny północnej towarzyszył bratu Andrzejowi, wybranemu rotmistrzem, na popis pospolitego ruszenia pod Radziejów. W 1733 roku spotkamy go na radziejowskim sejmiku przedkonwokacyjnym. Opowiedział sie wówczas za Wettinami i był stronnikiem Augusta III Sasa w wojnie o sukcesję polską.
     Czterokrotnie posłował na sejm z województwa brzeskiego w latach 1721, 1727,1728,1735. Na tym ostatnim domagał się wycofania wojsk obcych z terytorium Rzeczypospolitej. Także podczas okupacji rosyjskiej-pruskiej podjął się dla ulgi ziemianom komisarstwa przy rekwizycji w 1734 roku. Powierzono mu też wiele funkcji doraźnych. W 1692 i 1703 był komisarzem granicznym i podatkowym, w 1698 roku sędzia kapturowym.
     Zmarł 15 XI 1760 roku. Pochowany został zapewne w krypcie kościoła parafialnego w Piotrkowie na Kujawach.
     Związek Głębockiego z Włocławkiem datuje się od roku 1746. Ufundował wówczas reformatom konfesjonał oraz ławki do churu zakonnego za ołtarzem głównym. Franciszkanin o. Cherubin głosił misje św. w piotrkowskim kościele. Z kolei w radziejowskim klasztorze franciszkanów wystawił Głębocki murowaną kaplicę.
W Piotrkowie pozostawił po sobie także trwały slad. Zasługą jego było założenie miasta na zasadzie przywileju nadanego 24 XI 1730 roku przez Augusta III, oraz sprowadzenie osadników narodowości żydowskiej, odnowienie i wyposażenie piotrkowskiego kościoła, czyli zakup nowych ołtarzy bocznych, organów i sprzętu kościelnego. Na dobrach swoich zabezpieczył też legat 1000 florenów dla koscioła, gdzie proboszczem był jego brat Hieronim.
     Żonaty był z justyną z Dorpowskich (córką wojewody łęczyckiego Chryzostoma i Barbary z Krętowskich). Miał jedenaścioro dzieci: Wacław, Andrzej, Jan (ożeniony z Angelą Baranowską), Franciszek, Wojciech, Michał (ożeniony z Justyną Sułkowską), Władysław, Marianna (wydana za Antoniego Karnkowskiego h.Junosza, Tekla (żona Antoniego Kunickiego), Franciszka (wydana za Jana Gzowskiego h.Grabie z Osięcin) i Domicella (wydana za Kazimierza Bogatko h. Pomian.